ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΚΑΛΠΗΣ: Κρίση αντιπροσώπευσης

Η συμμετοχή στις χθεσινές προεδρικές εκλογές στην Τουρκία έφτασε το 93,6%. Στην Ελλάδα τέτοια ποσοστά συμμετοχής δεν υπήρξαν ποτέ. Αντιθέτως, τα τελευταία 30 χρόνια το ποσοστό της αποχής, των ανθρώπων δηλαδή οι οποίοι γυρίζουν την πλάτη στα κόμματα διαρκώς αυξάνεται. Τα ποσοστά είναι αποκαλυπτικά

1996 23,65%

2000 25,02%

2004 23,50%

2007 25,85%

2009 29,05%

ΜΑΪΟΣ 2012 34,88%

ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 37,51%

ΙΑΝ 2015 36,06%

ΣΕΠΤ 2015 43,84%

2019 42,22%

Εύκολα συνάγεται το συμπέρασμα ότι η οικονομική κρίση -ήδη από το 2008- λειτούργησε καταλυτικά κάνοντας πολλούς να εκφράσουν με αυτό τον τρόπο την απογοήτευση για τον τρόπο λειτουργίας της πολιτείας. Κοινωνική έκρηξη δεν υπήρξε ποτέ με συνέπεια το κομματικό σύστημα να συνεχίζει έστω και χωρίς σοβαρή κοινωνική νομιμοποίηση. Η κρίση αντιπροσώπευσης είναι προφανής.

Στα πιο πεζά τώρα. Ποιον ευνοεί η μεγάλη αποχή; Από μόνη της ως ποσοστό κανέναν. Ίσως λίγο περισσότερο αυτόν που έχει υπέρ του την παράσταση νίκης. Το ερώτημα είναι ποιος θα καταφέρει να πείσει τους πολίτες να πάνε στην κάλπη. Είναι δεδομένο ωστόσο πως σε συνθήκες τεράστιας αποχής αυτός που θα καταφέρει να στείλει τους δικούς του οπαδούς στην κάλπη είναι διπλά κερδισμένος.

Τα σημάδια ενόψει των εκλογών της προσεχούς Κυριακής δεν είναι ευοίωνα. Διαβάζοντας τους δείκτες εκλογικού κλίματος της Public Issue το ποσοστό όσων δήλωσαν ότι θα πάνε σίγουρα να ψηφίσουν ήταν 81% . Το 2019 το ίδιο ποσοστό ήταν 89% όμως η αποχή έφτασε στο 42,22%.