Τα πραγματικά κέρδη του ΣΥΡΙΖΑ από την πρόταση δυσπιστίας. Ο ρόλος Βενιζέλου
Καλημέρα σας,
Τα κέρδη του ΣΥΡΙΖΑ από τη δυσποστία
Είναι κοντόφθαλμη η ανάλυση όσων θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κέρδισε τίποτα από την πρόταση δυσπιστίας. Η πρόταση , ως αναμενόταν, απορρίφθηκε πανηγυρικά με τη Νέα Δημοκρατία να μην έχει την παραμικρή απώλεια -είχε προϊδεάσει σχετικά η στήλη . Αυτό δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε στρατηγικό όφελος. Το πρώτο είναι ότι κράτησε ζωντανό το σενάριο της προοδευτικής διακυβέρνησης. Το δεύτερο είναι ότι σε συνδυασμό με την παρουσία του στο «αντικυβερνητικό» φόρουμ της περασμένης Πέμπτης έφερε ακόμα πιο κοντά τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Πρόσωπο κλειδί ο Βενιζέλος σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού
Αφ’ενός γιατί ο Μητσοτάκης φρόντισε να κόψει μια και καλή την όποια γέφυρα απαξιώνοντάς τον. Όσοι γνωρίζουν τον Βενιζέλο ξέρουν ότι δεν πρόκειται να συγχωρήσει ποτέ στον Μητσοτάκη τα δηκτικά του σχόλια από το βήμα της Βουλής. Αφ’ ετέρου γιατί και ο ίδιος ο Τσίπρας αλλά και πολλοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να επικαλεστούν τον Βενιζέλο στις ομιλίες τους. Κάποιοι λένε ότι θα μπορούσε να είναι το πρόσωπο κλειδί σε μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού.
Τα ακραία σενάρια για ειδικό δικαστήριο
Μιας και αναφέρθηκα στην κυβέρνηση ειδικού σκοπού, κρατήστε επίσης τις λέξεις νέμεση και κάθαρση τις οποίες χρησιμοποίησε ο Τσίπρας. Η πρόθεση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η προγραμματική συμφωνία μιας πιθανής οικουμενικής χωρίς τη Νέα Δημοκρατία είναι και η σύσταση επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης στη Βουλή σε βάρος του Κυριάκου Μητσοτάκη με απώτερο στόχο ένα ειδικό δικαστήριο. Καλές βέβαια οι προθέσεις και τα όνειρα αλλά το μέλλον το καθορίζει το αποτέλεσμα της κάλπης και όχι οι σχεδιασμοί.
Έρχονται νέες αποκαλύψεις
Στην κυβέρνηση δεν πρόκειται να καθίσουν με σταυρωμένα τα χέρια μέχρι τις εκλογές. Όσοι άκουσαν προσεκτικά την ομιλία του Πρωθυπουργού μάλλον θα κατάλαβαν την αναφορά σε αυτά που έρχονται για τη σχέση ΣΥΡΙΖΑ-Μαδούρο την πρώτη περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ειδικά την περίοδο του δημοψηφίσματος (κι εκεί υπήρχε μπηχτή για τον Βενιζέλο). Έρχονται κι αυτές οσονούπω. Το θέμα είναι κατά πόσο όλα αυτά μετρούν στην κάλπη.
Δεν ενδιαφέρει
Το αναφέρω αυτό για την κάλπη διότι χθες διάβασα μια άκρως ενδιαφέρουσα ανάρτηση του καθηγητή Δημοσίου Δικαίου Ξενοφώντα Κοντιάδη ο οποίος έχει πρωτοστατήσει στους μύδρους κατά της κυβέρνησης για το θέμα των υποκλοπών και μίλησε στο ίδιο forum με τον Ευάγγελο Βενιζέλο την Πέμπτη. Grosso modo o Κοντιάδης έγραψε ότι καλά τα λέμε εμείς οι συνταγματολόγοι αλλά τους περισσότερους ανθρώπους και δη τους ανθρώπους του μόχθου και της εργασίας λίγο τους ενδιαφέρουν. «Συχνά έχει γι' αυτούς μεγαλύτερη σημασία ότι σε μία κακιά ώρα τους στήριξε ο τοπικός πολιτευτής ή ήταν δίπλα τους στις χαρές τους, ακόμη κι αν ως κοινοβουλευτικός αποδειχθεί "λίγος"» έγραψε.
Μόνο με διψήφιο ποσοστό συζητά για κυβέρνηση ο Ανδρουλάκης
Ισχυρή εντολή ζήτησε χθες ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης. Η απόφαση στο ΠΑΣΟΚ είναι ειλημμένη. Αν το ποσοστό είναι διψήφιο το ΠΑΣΟΚ θα δηλώσει παρόν να μπει σε κυβέρνηση από την πρώτη κάλπη . Ήταν χαρακτηριστική η φράση του Ανδρουλάκη χθες ότι την ώρα που εμείς λέμε μια φορά εκλογές οι άλλοι λένε συνεχώς εκλογές για την αυτοδυναμία. Κι επειδή ο Ανδρουλάκης τις βλέπει φαντάζομαι τις δημοσκοπήσεις το μήνυμά του απευθύνεται και στη Νέα Δημοκρατία αλλά και στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αποχώρησε (και) ο γιος του Ροβέρτου Σπυρόπουλου
Το Κίνημα πάντως βρίσκεται σε περιδίνηση. Η φάση παραπέμπει στο τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε. Μετά τη Σιμητροπούλου την αποχώρησή του από το Κίνημα με μια αιχμηρή ανάρτηση ανακοίνωσε ένα ακόμα στέλεχος. Όχι όποιος κι όποιος. Ο γιος του μακαρίτη Ροβέρτου Σπυρόπουλου , Απόστολος. Αντιγράφω από την ανάρτησή του «Δυστυχώς το κλίμα που επικρατεί στους κόλπους της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ τον τελευταίο χρόνο δεν συνάδει πλέον ούτε με τους στόχους της ηγεσίας της αείμνηστης Προέδρου μας, ούτε με τα ιδεώδη με τα οποία με έχει γαλουχήσει ο πατέρας μου Ροβέρτος Σπυρόπουλος δηλαδή την ανιδιοτελή αγάπη για την πατρίδα, χωρίς εκπτώσεις στις αξίες και τα ιδανικά που πρεσβεύουμε (…) Η σημερινή ηγεσία δεν θέλει η δεν μπορεί να αφουγκραστεί τις ανάγκες του συγχρόνου κόσμου και να κοιτάξει το μέλλον».